Eldri maður í Suður Karólínu, Tom að nafni, átti stóran búgarð í útjaðri bæjarins. Hann var með stóra fallega tjörn á lóðinni sinn ekki langt frá búgarðinum. Hún var útbúin þannig að það var afar auðvelt og jafnvel freistandi að synda í henni ef vel viðraði. Við tjörnina voru stór og falleg epla og perutré. Kvöld eitt eftir mat, ákvað Tommi gamli að ganga niður að tjörninni og athuga hvort ekki væri allt í lagi þar. Hann greip með sér 10 lítra fötu til að tína nokkur epli og perur í. Þegar hann kom nær tjörninni heyrði hann hlátrasköll og glaum. Svo sá hann að það var hópur af ungum konum sem voru að baða sig naktar í tjörninni hans. Hann ræskti sig hátt svo þær yrðu hans varar og ekki stóð á viðbrögðum. Þær þustu allar í dýpri enda tjarnarinnar og ein þeirra hrópaði „Við komum ekki uppúr fyrr en þú ert farinn!“ Tommi gamli setti í brýrnar og sagði, „Ég er ekki hér vina, til þess að glápa á berar konur eða til að reka ykkur uppúr!“ Hann lyfti fötunni hátt á loft og sagði svo
„Ég kom bara til að fóðra Krókódílanna!
Engin ummæli:
Skrifa ummæli