Í gær átti ég erindi í Elko.
Þar sem ég renni í hlað tek ég eftir karlmanni sem stendur þar á bílaplaninu og virðist eins og hann finni ekki bílinn sinn.
Ég legg í stæði og stíg út, þá er maðurinn kominn að bílnum mínum og virðist bíða eftir því að ég stígi út úr bílnum.
Fyrsta sem mér dettur í hug er að bíllinn hans sé rafmagnslaus og hann ætli að spyrja um startkapla enda ekki nema 3 dagar liðnir frá því að ég reddaði einum bíl eiganda þannig.
En mér til mikillar furðu vindur garmurinn sér að mér og spyr mig hvort ég eigi ekki eitthvað klink handa sé, ég get ekki neitað því að mér bara dauðbrá við þessa spurningu, aulaði því svo útút mér að ég væri ekki með neitt svoleiðis á mér, væri bara með kort sem var auðvitað satt.
En ég varð svo svakalega hissa við þetta að ég var lengi að hugsa um þetta atvik á eftir.
Í fréttunum áðan var verið að fjalla um mál erlendrar konu sem virðist hafa verið flutt til landsins í þeim eina tilgangi að starfa sem mella, ég verð að játa að þetta mál hefur að mestu farið framhjá mér, en í viðtali við dómsmálaráðherra kom fram að götuvændi sé líklega orðin staðreynd hér í Reykjavík.
Sumsé, götuvændi og betl er þá orðið eitthvað sem maður má búast við að sé komið til að vera.
Svona er Ísland í dag.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli